ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ - ΜΕΡΟΣ 5

 

ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

 

Συνέχεια από το προηγούμενο, εδώ:

 

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου,

Σε αυτή τη σειρά των αναρτήσεων, κάθε Κυριακή, θα ανακαλέσω στην μνήμη μου έντονες καταστάσεις | βιώματα από την ζωή μου μαζί με τον Ιησού Χριστό από το σωτήριο έτος 1975, Καλοκαίρι, μέχρι σήμερα.

 

Για να μη σας κουράσω (!) θα αναρτώ λίγες σελίδες κάθε φορά. 

 

Όμως, έχει σημασία να δούμε τον λόγο του Θεού και τις υποσχέσεις προς τα παιδιά Του, που θα τον δεχτούν και θα το ακολουθήσουν με σταθερότητα.

 

Αντιγράφω από το βιβλίο του Μωυσή, το Δευτερονόμιο:

 

Γνώρισε, λοιπόν, ότι ο Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο πιστός Θεός, που φυλάττει τη διαθήκη και το έλεος σ' εκείνους που τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές του, σε 1.000 γενεές·

 

και που ανταποδίδει ενάντια στο πρόσωπό τους σ' εκείνους που τον μισούν, για να τους εξολοθρεύσει· δεν θα βραδύνει σ' εκείνον που τον μισεί· θα κάνει σ' αυτόν ανταπόδοση ενάντια στο πρόσωπό του.

 

Να τηρείς, λοιπόν, τις εντολές, και τα διατάγματα, και τις κρίσεις, που εγώ σήμερα σε προστάζω για να τις εκτελείς.

 

Και αν ακούτε τις κρίσεις αυτές, και τις τηρείτε και τις εκτελείτε, ο Κύριος ο Θεός σου θα φυλάξει σε σένα τη διαθήκη και το έλεος, που ορκίστηκε στους πατέρες σου·

 

και θα σε αγαπήσει, και θα σε ευλογήσει, και θα σε πληθύνει και θα ευλογήσει τον καρπό τής κοιλιάς σου, και τον καρπό της γης σου, το σιτάρι σου, και το κρασί σου, και το λάδι σου, τις αγέλες των βοδιών σου, και τα κοπάδια των προβάτων σου, στη γη που ορκίστηκε στους πατέρες σου να δώσει σε σένα.

 

Θα είσαι ευλογημένος περισσότερο από όλα τα έθνη· άγονη ή στείρα δεν θα υπάρχει σε σένα ή στα κτήνη σου.

 

Και ο Κύριος θα αφαιρέσει από σένα κάθε ασθένεια, και δεν θα βάλει επάνω σου καμιά από τις κακές νόσους της Αιγύπτου, που γνωρίζεις· αλλά, θα τις βάλει επάνω σε όλους εκείνους που σε μισούν.

 

 

 

Συνεχίζουμε, την εξιστόρηση των βιωμάτων που έζησα, από την ηλικία που γνώρισα τον Κύριο Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα μου, (Καλοκαίρι του 1975).

 

 

1977

Ψαλμός 24:1

Του Κυρίου είναι η γη, και το πλήρωμά της·

η οικουμένη, και όσοι κατοικούν σ' αυτή.

 

 

 

Ακολούθησε η συνεχής συμμετοχή μου στο μεταπτυχιακό, στο Λονδίνο και οι νέες πνευματικές εμπειρίες.

Ένας από τους συμφοιτητές με ονείδιζε επειδή μίλαγα για τον Χριστό και δεν με άφηνε ήσυχο. Προσευχήθηκα στον Θεόν και εννόησα ότι ήταν δαιμονόπληκτος. Άρχισα να προσεύχομαι και μια ημέρα με προσευχή και νηστεία πήγα στην σχολή. Εκεί εμφανίστηκε και πάλι ο άνθρωπος αυτός μπροστά μου.

Παίρνοντας την πρωτοβουλία του λέγω με εξουσία: «Τι είναι το όνομα σου;».

Μου απαντά: «Λεγεών!»

Και είπα: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού να βγεις έξω, σε επιτιμώ!»

Σε μια στιγμή (!) αλλάζει το πρόσωπο του ανθρώπου αυτού και έγινε απαλό.   

Από την ημέρα εκείνη έγινε φίλος μου (!) και μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Ήρθε στο διαμέρισμα μου (!) και φάγαμε μαζί.

 

Θυμάμαι (!) την αλληλογραφία που είχα με τον ποιμένα της Ευαγγελικής εκκλησίας αδελφό Ν. Λάνδρου.

Μου έγραφε: «Δεν καταλαβαίνω πώς έφυγες από κοντά μας. Δεν μας ρώτησες ποτέ για κάποια απορία σου, κλπ».

Αν θυμάμαι καλώς (!) δεν απάντησα.

 

Επίσης θυμάμαι (!) την αλληλογραφία που διατηρούσα με τον αδελφό Λεωνίδα Φέγγο γράφοντας για τον οραματισμό μου στο ευαγγελιστικό έργο της Ελλάδας και χαιρόμουν κάθε φορά που λάμβανα απάντηση. 

Τέλος, δεν ξεχνώ (!) την αλληλογραφία που είχα με μερικούς νέους από την Ελλάδα που μου έγραφαν.

Η αγωνία ήταν ο ταχυδρόμος κάθε ημέρα (!) αν θα αφήσει κάτι για μένα κάτω από την πόρτα μου.  

 

Θυμάμαι (!) ότι είχα να αντιμετωπίσω τις εξετάσεις του Ιουνίου (Refrigeration Diploma full time course, in South Bank Polytechnic. London Elephant and Castle.) και είχα αγωνία και προετοιμασία αφού τα θέματα ήσαν δύσκολα.

Παράλληλα είχα την αγωνία να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, να πάρω το πτυχίο και να επιστέψω Ελλάδα στο έργο του Θεού σαν ευαγγελιστής δρόμου.

Δεν είχα καμία διάθεση να συνεχίσω για κάποιο Master Diploma, αν και ο πατέρας μου δεν θα είχε αντίρρηση, νομίζω, αν το ζητούσα.

Πριν από την εξεταστική πήγαμε σε ένα κέντρο να εξεταστούμε για πιστοποίηση ώστε να γίνουμε μέλη στο International Organization of Refrigeration (IOR) και για μένα ήταν μια νέα εμπειρία για τον τρόπο και την οργάνωση.  

Όντως, ήρθε η εξεταστική της σχολής μου και δώσαμε για όλα τα μαθήματα (νομίζω 5 ή 6) εξετάσεις.

Με πολύ ανακούφιση πήρα τα αποτελέσματα ότι είχα περάσει σε όλα.

Πήρα και τον τίτλο, την βεβαίωση και άρχισα να ετοιμάζω τις βαλίτσες μου.

Τον Ιούλιο 1977 έφτασα στην Ελλάδα.

  

  

Το πρώτο ήταν να συνδεθώ με την νεολαία της Εκκλησίας των Αθηνών, αφού η Εκκλησία Νίκαιας ήταν μικρή εκκλησία χωρίς νεολαία.

Όμως, η Εκκλησία μου ήταν η Νίκαια, οδός Αδραμυτίου 53.

Γρήγορα συνδέθηκα με τον αδελφό Αρίστο Σπανό, που ήταν Ευαγγελιστής και μαζί αρχίσαμε να βγαίνουμε στις πλατείες της περιοχής έχοντας μαζί μας και ένα ηχείο – μεγάφωνο φορητό με μπαταρίες, καθώς και φυλλάδια της Εκκλησίας.

Είχαμε μεγάλη χαρά όταν μας ονείδιζαν οι άνθρωποι (!) αλλά και όταν μας άκουγαν με προσοχή και ερχόμαστε πίσω με πίστη Θεού ότι Εκείνος έκανε το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Ακόμη, είχα την ευκαιρία να συνδεθώ και με τους ευαγγελιστές από την Εκκλησία της Αθήνας και κάθε Τρίτη απόγευμα βγαίναμε μια παρέα σχεδόν 6 – 7 άτομα κρατώντας ταμπέλλες για τον Χριστό και την μετάνοια.

Και εκεί είχαμε χαρές και κάποιοι μας σταματούσαν, άλλοι μας πήγαιναν στο Αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας για εξακρίβωση στοιχείων και κατόπιν μας άφηναν να φύγουμε.      

 

Θυμάμαι (!) ότι αρχίσαμε με νέους και νέες να επισκεπτόμαστε νοσοκομεία και να ομολογούμε τον Ιησού Χριστό.

Σε μια από αυτή την έξοδο μας γνώρισα την Αδελφή Ειρήνη Χερουβείμ, τότε 17 ετών και άλλες κοπέλες πιστές.

  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …