ΓΑΜΟΣ | ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ;

 

Διαβάστε παλαιότερο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | τον λόγο του Θεού | την απόλυτη αλήθεια (Βιβλίο του Ιώβ κεφάλαια 6  και 7):

             

Αν μιλάω, ο πόνος μου δεν ανακουφίζεται· και αν σιωπώ, ποιο λιγόστεμα γίνεται σε μένα;

 

Αλλά, τώρα, με υπερβάρυνε· ερήμωσες ολόκληρη τη συνοδεία μου.

 

Και οι ρυτίδες, με τις οποίες με σημάδεψες, αποτελεί μαρτυρία· και η ισχνότητά μου, που ανεβαίνει επάνω μου, δίνει μαρτυρία επάνω στο πρόσωπό μου.

 

Ο εχθρός μου, στον θυμό του, με διασπαράζει, και με μισεί· τρίζει τα δόντια του εναντίον μου· δημιουργεί οξύτητα με τα μάτια του εναντίον μου·

 

ανοίγουν το στόμα τους εναντίον μου· με χτυπούν επάνω στο σαγόνι υβριστικά· συγκεντρώθηκαν μαζί εναντίον μου.

 

Ο Θεός με παρέδωσε στον άδικο, και με έρριξε σε χέρια ασεβών.

 

Ήμουν σε ησυχία, και με κατασπάραξε· και πιάνοντάς με από τον τράχηλο, με κατασύντριψε, και με έβαλε για δικό του σκοπό.

 

Οι τοξότες του με περικύκλωσαν· διαπερνάει τα νεφρά μου, και δεν λυπάται· ξεχύνει τη χολή μου επάνω στη γη.

 

Με συντρίβει με πληγή επάνω σε πληγή· έτρεξε εναντίον μου σαν γίγαντας.

 

Έρραψα έναν σάκο επάνω στο δέρμα μου, και μόλυνα το κέρας μου με χώμα.

 

Το πρόσωπό μου κατακάηκε από τον κλαυθμό, και σκιά θανάτου είναι επάνω στα βλέφαρά μου·

 

ενώ στα χέρια μου δεν υπάρχει αδικία, και η προσευχή μου είναι καθαρή.

 

 

 

 

Και με έκανε παροιμία των λαών· και μπροστά τους έγινα ντροπή.

 

Και το μάτι μου μαράθηκε από τη θλίψη, και όλα τα μέλη μου έγιναν σαν σκιά.

 

Οι ευθείς θα θαυμάσουν σε τούτο, και ο αθώος θα ξεσηκωθεί ενάντια στον υποκριτή.

 

Και ο δίκαιος θα κρατάει τον δρόμο του, και ο καθαρός στα χέρια θα αυξήσει τη δύναμή του.

 

Κι εσείς όλοι επιστραφείτε, και έρθετε τώρα· επειδή, δεν θα βρω ανάμεσά σας κανέναν συνετό.

 

Οι ημέρες μου πέρασαν, κόπηκαν οι σκοποί μου, οι επιθυμίες τής καρδιάς μου.

 

Μετέβαλαν τη νύχτα σε ημέρα· το φως είναι κοντά στο σκοτάδι.

 

Αν προσμένω, ο τάφος είναι η κατοικία μου· έστρωσα το κρεβάτι μου μέσα στο σκοτάδι.

 

Βόησα προς τη φθορά: Είσαι πατέρας μου· προς το σκουλήκι: Είσαι μητέρα μου και αδελφή μου.

 

Και πού είναι τώρα η ελπίδα μου; Και ποιος θα δει την ελπίδα μου;

 

Θα κατέβει στο βάθος τού άδη· σίγουρα, θα αναπαυθεί μαζί μου στο χώμα.

 

ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ | ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ;

 

Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες του strength-dignity.gr και σήμερα Κυριακή, το θέμα μας είναι η Υγεία και η Θεραπεία.

 

Θα ήθελα, σήμερα, να δούμε τι άραγε συμβαίνει όταν, εντελώς ξαφνικά, βρίσκεσαι με μια σοβαρή ιατρική διάγνωση και ακόμη με διάγνωση που αδυνατεί να ολοκληρωθεί (!) επί μήνες.

Μάλιστα, όταν σαν άνθρωπος του Θεού εργαζόμενος την σωτηρία σου, με κάθε προσοχή καταλαβαίνεις (!) ότι το έχει επιτρέψει ο Θεός.

Ναι!

Τι μπορεί να έχει πάει στραβά;

Τι έχει μεσολαβήσει;

Γιατί, σε μένα;

 

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

  

Ο Θεός σαν ουράνιος Πατέρας γνωρίζει τα πάντα για μας, ακόμη κι αν εμείς ζούμε σε φαντασία (!) δηλαδή νομίζουμε ότι περπατάμε σωστά | ακριβώς.

 

Όμως εκεί είναι ο Θεός που βλέπει πάντα την ασφαλή μας μετάθεση (!) στον ουρανό την κατάλληλη ώρα.

Η ώρα του κάθε ενός από μας, είναι διαφορετική και σχετίζεται με το έργο που εκτελούμε κατ’ ανάθεση Θεού.

Το έργο που εκτελούμε είναι δοσμένο άνωθεν και σχετίζεται με το χάρισμα που μας έχει δοθεί.

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΟΒΑΡΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ

Ο άνθρωπος του Θεού που ζει με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Κύριο Ιησού Χριστό, δεν ταράσσεται.

Ακόμη, κι αν μια σοβαρή ασθένεια ξεσπάσει, όμως προσεύχεται διαρκώς και επιμόνως.

Η επίμονη προσευχή είναι η προσευχή του ταμείου.

Εκεί που ο άνθρωπος, μόνος του, ζητά με επιμονή την άφεση των αμαρτιών του, ομολογεί ότι δεν είναι άξιος και ότι θέλει πρώτα από όλα την βασιλεία των ουρανών.

 

Μια ασθένεια σοβαρή και αγνώστου προελεύσεως (!) ακόμη και για τους γιατρούς, μετά από τόσες σύγχρονες εξετάσεις και μάλιστα με ένα λεπτομερή ιστορικό, φέρει μεγάλη αναστάτωση σε όλη την οικογένεια.

 Όμως, το ζήτημα είναι προσωπικό.

Ο άνθρωπος του Θεού, οφείλει να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στα σχέδια του Θεού, στο όνομα του Ιησού Χριστού, πληρούμενος με Άγιο Πνεύμα και φωτιά.

 

TO ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η φωτιά του Πνεύματος του Αγίου είναι η πραγματική πλήρωση (!) με ξένες γλώσσες όπως την ημέρα της Πεντηκοστής.

Μιλώντας ο πιστός ξένες γλώσσες δια Πνεύματος Αγίου, μέσα στο ταμείο του, λαμβάνει πληροφορία από τον Θεού για την περίπτωση του, που αφορά την ασθένεια του.

Διαβάζω από την 1^η επιστολή του Παύλου προς τους Κορίνθιους:

 

αυτός που μιλάει με ξένη γλώσσα, δεν μιλάει σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό· επειδή, κανένας δεν τον ακούει, αλλά με το πνεύμα του μιλάει μυστήρια·

 

εκείνος, όμως, που προφητεύει, μιλάει στους ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά.

 

Αυτός που μιλάει με ξένη γλώσσα, οικοδομεί τον εαυτό του· ενώ αυτός που προφητεύει, οικοδομεί την εκκλησία.

 

 

     

Ο πιστός άνθρωπος, είναι ένας συνεργάτης του Θεού στα σχέδια Του.

Αυτό είναι απόλυτο και βέβαιο, εκτός κι αν ο άνθρωπος απεχώρησε | αποστάτησε από την θέση του μαθητή | του δούλου του Θεού.

 

Άρα, αν επέλθει μια ξαφνική και σοβαρή ασθένεια, αυτό είναι για την δόξα του Θεού και την εκτέλεση του σχεδίου του Θεού.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ

Υπάρχει η περίπτωση (!) που ο πιστός άνθρωπος θαρρώντας στα χρήματα του και τις γνωριμίες του στον ιατρικό κόσμο, να κάνει άσκοπες ενέργειες και να τραβήξει από μόνος του λάθος δρόμο, επάνω στην υγεία του.

Τότε, επιφέρει από μόνος του επιπλοκές και απρόβλεπτες ανωμαλίες.

 

ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Θα ήταν (!) αν ο ασθενής να περίμενε μια σαφή οδηγία δια Πνεύματος Αγίου, ή αν έκανε υπομονή (!) σε περιπτώσεις όπου οι ιατρικές γνωματεύσεις διίστανται.

 

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΙΩΒ

Από τον Ιώβ, παίρνουμε το παράδειγμα της υπομονής, αλλά και της διαμαρτυρίας προς ανθρώπους που ανοήτως, μας ενοχλούν (!) δήθεν ως σοφοί και δάσκαλοι της δικαιοσύνης του Θεού.

 

Ο άνθρωπος του Θεού έχει:

1.     Σαφή θέση, στις αδυναμίες | στα λάθη του.

2.     Τον τρόπο, να συνομιλεί ταπεινά με τον Θεόν.

3.     Την υπομονή, να κρατά το στόμα του κλειστό.

4.     Το θάρρος της γνώμης του και το εκφράζει.

 

Μια σοβαρή και αιφνίδια ασθένεια ή και ατύχημα, στον άνθρωπο του Θεού, πάντα έχει να κάνει με ένα σχέδιο.

Το σχέδιο είναι η Δόξα του Θεού.

 

Δείτε την παρρησία των λόγων του Αποστόλου Παύλου:

Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή της δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας· αν και σε όλα θλιβόμαστε, όμως δεν στενοχωρούμαστε· αν και βρισκόμαστε σε απορία, όμως δεν απελπιζόμαστε· αν και διωκόμαστε, όμως δεν είμαστε εγκαταλειμμένοι· αν και καταβαλλόμαστε, όμως δεν χανόμαστε· περιφέροντας πάντοτε στο σώμα τη νέκρωση του Κυρίου Ιησού, για να φανερωθεί στο σώμα μας και η ζωή τού Ιησού.

 

Επειδή, εμείς που ζούμε παραδινόμαστε πάντοτε στον θάνατο για χάρη τού Ιησού, για να φανερωθεί και η ζωή τού Ιησού στη θνητή μας σάρκα.

 

Ώστε, ο μεν θάνατος ενεργείται μέσα σε μας, η ζωή όμως μέσα σε σας.

 

 

 

Και ο Απόστολος Παύλος, συνεχίζει:

Ξέρουμε, βέβαια, ότι, αν η επίγεια οικία τού σκηνώματός μας χαλάσει, έχουμε από τον Θεό οικοδομή, οικία αχειροποίητη, αιώνια, στους ουρανούς.

 

Επειδή, σε τούτο στενάζουμε, επιποθώντας να φορέσουμε ως ένδυμα το ουράνιο κατοικητήριό μας· αν και, μόλις το ντυθούμε, δεν θα βρεθούμε γυμνοί· επειδή, όσοι είμαστε μέσα σε τούτο το σκήνωμα, στενάζουμε κάτω από το βάρος του· για τον λόγο ότι, θέλουμε όχι να ξεντυθούμε, αλλά να φορέσουμε ένδυμα, ώστε το θνητό να καταβροχθιστεί από τη ζωή.

 

 

 

Το σώμα μας είναι ένα χωμάτινο σκεύος (!) που δοξάζει τον Θεόν με την υπακοή, την πίστη στον Ιησού και το Ευαγγέλιο και την πιστότητα σε κάθε έργο αγαθό.