ΥΨΩΝΩ ΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΡΗ !!!

 

Ψαλμός 118: 24

Αυτή είναι η ημέρα που έκανε ο Κύριος· ας αγαλλιαστούμε, και ας ευφρανθούμε σ' αυτή.

Αδυναμία.

Αγωνία.

Φόβος.

 

Στην εποχή του βασιλιά Δαβίδ, όταν βασίλευσε επί 40 χρόνια επάνω στον λαό Ισραήλ, οι πόλεμοι με τους Φιλισταίους και τους Χαναανίτες, τους Αμμωνίτες και τους Σύριους, τους Εδωμίτες και τους Αμαληκίτες, τους Μωαβίτες και τους Αραμαίους ήταν συνεχείς και αδιάλειπτοι, όμως πάντα νικηφόροι.

Πολλές φορές ο Δαβίδ, όπως πάντα (!) πρώτος στις μάχες, κινδύνευσε να χάσει την ζωή του, όμως ήταν χρισμένος από τον Θεόν σαν βασιλιάς του λαού, που τόσο πολύ αγαπούσε.

Η εικόνα που έχουμε από τους πολέμους της εποχής είναι η διάταξη σε μάχη με τα μέσα της εποχής (!) όπως πεζικό, ιππείς, άμαξες και στράτευμα άλλοτε μικρό και άλλοτε μεγάλο ανάλογα από την δύναμη του εχθρού που αντιμετώπιζε στο πεδίο της μάχης.

Πολλές φορές ο Δαβίδ ήταν σε αμηχανία βλέποντας την δύναμη του, μικρή απέναντι στις δυνάμεις του εχθρού και ύψωνε τα μάτια του προς τα όρη (!) μήποτε φανεί η βοήθεια που περίμενε.

Δείτε την Ωδή των Αναβαθμών από τον 121^ο Ψαλμό:

Υψώνω τα μάτια μου προς τα βουνά, από πού θάρθει η βοήθειά μου;

 

Η βοήθειά μου έρχεται από τον Κύριο, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη.

 

Δεν θα αφήσει να κλονιστεί το πόδι σου·

 

ούτε θα νυστάξει αυτός που σε φυλάττει.

 

Δες, δεν θα νυστάξει ούτε θα αποκοιμηθεί, αυτός που φυλάττει τον Ισραήλ.

 

Ο Κύριος είναι ο φύλακάς σου·

 

ο Κύριος είναι η σκέπη σου από τα δεξιά σου.

 

Την ημέρα ο ήλιος δεν θα σε βλάψει ούτε το φεγγάρι τη νύχτα.

 

Ο Κύριος θα σε φυλάττει από κάθε κακό·

 

θα φυλάττει την ψυχή σου.

 

Ο Κύριος θα φυλάττει την έξοδό σου και την είσοδό σου, από τώρα και μέχρι τον αιώνα.

 

 Ας το δούμε:

1.      Όταν φοβάμαι υψώνω τα μάτια μου (την σκέψη μου) ψηλά (!) προς τα εκεί που μπορεί να έρθει ανθρώπινη βοήθεια, όπως νομίζω | νομίζεις.

2.      Όμως, γρήγορα καταλαβαίνω ότι η βοήθεια μου έρχεται μόνον (!) από τον Κύριο των δυνάμεων, τον Ιησού Χριστό.

3.      Εκείνος, δεν θα νυστάξει | θα αγρυπνήσει.

4.      Εκείνος, δεν θα αφήσει να κλονισθεί ούτε και το πόδι μου.

5.      Εκείνος είναι ο φύλακας μου.

6.      Εκείνος θα με φυλάει από παντός κακού (!) ναι.

7.      Εκείνος θα φυλάξει την έξοδο μου και την επιστροφή μου, σήμερα.

8.      Εκείνος θα φυλάσσει την ψυχή μου (!) από τις μεθοδίες του σατανά, για πάντα όσο ζω.

 

ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο απόστολος Παύλος περιγράφει τον εαυτό του σαν έναν αδύναμο άνθρωπο με ένα σκόλοπα στο σώμα του, ίσως να υπέφερε από τα μάτια του (!) και όχι μόνον, αλλά ζώντας σε ύβρεις από τους ομοεθνείς του, σε ανάγκες υλικές, σε διωγμούς, σε στενοχώριες υπέρ του Χριστού.

Γράφει ο ίδιος, στην 2^η επιστολή προς τους Κορίνθιους αδελφούς:    

 

Γι’ αυτό, τρεις φορές τον Κύριο τον παρακάλεσα, να απομακρυνθεί από εμένα.

 

Και μου έχει πει: «Σου αρκεί η χάρη μου, γιατί η δύναμη μέσα σε αδυναμία τελειοποιείται».

 

Πολύ ευχαρίστως, λοιπόν, μάλλον θα καυχιέμαι στις αδυναμίες μου,

 

ώστε να κατασκηνώσει πάνω μου η δύναμη του Χριστού.

 

Γι’ αυτό ευαρεστούμαι σε αδυναμίες, σε βρισιές, σε ανάγκες, σε διωγμούς και σε στενοχώριες υπέρ του Χριστού.

 

Γιατί όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός.

 

 

Ας το δούμε:

1.      Η χάρη του Θεού επάνω στον Παύλο, ήταν αρκετή | επαρκής.

2.      Αυτή η χάρη του Θεού που φανερώνεται με την δύναμη και την εξουσία του Ιησού Χριστού, ήταν ότι ακριβώς χρειαζόταν ο Παύλος, ώστε να εκπληρώσει το έργο | την αποστολή του.

3.      Και όταν ο Παύλος το κατάλαβε, μετά από 3 φορές, σταμάτησε να προσεύχεται πλέον.

4.      Ο Παύλος έμαθε να λέγει: «ευαρεστούμαι σε αδυναμίες, σε βρισιές, σε ανάγκες, σε διωγμούς και σε στενοχώριες υπέρ του Χριστού».

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΟΥ, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΟΥ

Ο άνθρωπος του Θεού, κάθε ημέρα που ζει, έχει την απόλυτη ευκαιρία να σπείρει (!) για το αύριο.

Κάτι που δεν έχουν οι αγρότες στα χωράφια των (!) αφού περιμένουν την εποχή της σποράς, μια φορά τον χρόνο.

Το σήμερα (!) στον πιστό δούλο, καθορίζει το αύριο, απόλυτα.

 

Δείτε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, από την επιστολή προς τους Γαλάτες της Μικράς Ασίας:

Και όταν κάνουμε το καλό, ας μην κουραζόμαστε,

 

γιατί στον κατάλληλο καιρό θα θερίσουμε,

 

αν δεν αποκάνουμε.

 

Άρα, λοιπόν, όσο έχουμε ευκαιρίες, ας εργαζόμαστε το αγαθό προς όλους,

 

και μάλιστα προς τους οικείους της πίστης μας.

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Κάνοντας το καλό, ας χαιρόμαστε.

2.      Κάνοντας το καλό, ας μην κουραζόμαστε.

3.      Κάνοντας το καλό, σήμερα, σπέρνουμε για το αύριο.

4.      Αν δεν αποκάμουμε (!) θα θερίσουμε στον κατάλληλο καιρό, που θα είναι η πραγματική μας ανάγκη.

5.      Άρα, ας εργαζόμαστε το καλό | τα αγαθό, προς όλους τους ανθρώπους.

6.      Ιδιαίτερα δε, προς τους αδελφούς μας | τους οικείους της πίστεως.   

7.      Ένας νόμος | εντολή της Καινής Διαθήκης (!) ακόμη.

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Πώς εκμεταλλεύεσαι το σήμερα;

Θυμάσαι ότι το αύριο, δεν σου ανήκει;

Αποκάμεις εργαζόμενος | εργαζόμενη το αγαθό;

 

ΔΕΙΤΕ | ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ, ΕΔΩ: